برنج کته بخوریم یا آبکش / بهترین شیوه پخت برنج

به گزارش خبرگزاری مهر، سمیرا ربیعی، بیان این موضوع که سلامت برنج باید از دو بعد تغذیه‌ای و بهداشتی مورد بررسی قرار گیرد، گفت: برنج، بخش عمده‌ای از نیاز بدن به ویتامین‌های گروه B را تأمین می‌کند. این ویتامین‌ها که محلول در آب هستند بنابراین در هنگام آبکش کردن برنج از بین می‌روند.

وی افزود: با توجه به این که پخت برنج به صورت کته باعث حفظ ویتامین‌های گروه ب آن می‌شود بنابراین از نظر حفظ ویتامین‌های گروه B مصرف کته بهتر از برنج آبکش است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ربیعی در ادامه به وجود یک باور غلط در خصوص چاق‌کنندگی کته و برنج آبکش اشاره کرد و گفت: بسیاری افراد تصور می‌کنند انرژی حاصل از کته در وزن مساوی از برنج آبکش بیشتر است.

وی، ذات برنج را نشاسته عنوان کرد و افزود: با توجه به این مطلب شستن زیادتر یا آبکش کردن برنج، تأثیری بر میزان نشاسته آن ندارد. بنابراین از نظر میزان انرژی و چاق‌کنندگی تفاوتی بین برنج کته و برنج آبکش وجود ندارد.

این دکترای تخصصی علوم تغذیه آلودگی با فلزات سنگین را یکی از موارد آلودگی‌های محیطی برنج برشمرد و گفت: آلودگی آب و خاک و همچنین نزدیک بودن مزارع برنج به مراکز صنعتی و فاضلاب‌های مربوطه در تجمع این آلودگی در برنج مؤثر هستند.

وی، آلودگی با آرسنیک را یکی از آلودگی‌های شایع در برنج عنوان کرد و افزود: آرسنیک یکی از سمی‌ترین عناصر جهان و به طور جدی کشنده است.

ربیعی یادآور شد که آرسنیک در اکثر مواد غذایی به مقدار بسیار اندک یافت می‌شود اما میزان آن در حدی نیست که تهدیدی برای سلامتی محسوب شود.

وی با اشاره به این که برنج بیش از هر ماده دیگری توانایی ذخیره آرسنیک را دارد خاطرنشان کرد که نگرانی بسیاری درخصوص آلودگی برنج با آرسنیک وجود دارد.

به گفته این استادیار دانشکده علوم تغذیه، اثر سمی آرسنیک ۱۰۰ هزار برابر سیانور است و این درحالی است که آرسنیک و تمام ترکیبات آن، به عنوان آفت‌کش استفاده می‌شوند.

ربیعی مهمترین عوارض مسمومیت با آرسنیک را شامل مختل شدن کارکرد سیستم گوارشی، آسیب جدی به کبد، سرطان پوست و در نهایت ایجاد شوک و مرگ برشمرد.

به گفته این دکترای علوم تغذیه هرچند میزان آرسنیک در برنج‌های وارداتی بیش از برنج‌های ایرانی است، ولی این موضوع به این معنا نیست که برنج‌های ایرانی فاقد آرسنیک هستند.

وی افزود: در ایران برنج استان گیلان بالاترین و برنج استان گلستان، پایین‌ترین میزان آرسنیک را به خود اختصاص داده است.

استادیار دانشکده تغذیه براساس نتایج مطالعات صورت گرفته گفت: در روش پخت برنج به صورت کته، آب در برنج باقی مانده و آرسنیک آن خارج نمی‌شود. اما در پخت برنج به صورت آبکش، مقداری از آرسنیک آن خارج می‌شود. بنابراین از نظر بهداشتی، برنج آبکش سالم‌تر از برنج کته است.

این دکترای علوم تغذیه با اشاره به این که از نظر تغذیه‌ای، برنج کته مغذی‌تر است اما از نظر بهداشتی، برنج آبکش سالم‌تر است خاطرنشان کرد: باید به دنبال روش پختی باشیم که ضمن حفظ ویتامین‌های گروه B، میزان آرسنیک برنج نیز به حداقل ممکن برسد.

این متخصص تغذیه با اشاره به بهترین روش پخت برنج گفت: در حال حاضر بهترین روش پختی که برای برنج پیشنهاد شده این است که به ازای هر پیمانه برنج خام، چهار پیمانه آب در قابلمه ریخته شود. بعد از به جوش آمدن آب، برنج از قبل خیسانده شده، در قابلمه ریخته شده و به مدت پنج دقیقه بجوشد.

وی افزود: سپس برنج آبکشی شود و آب آن دور ریخته شود. دوباره برنج داخل قابلمه ریخته شده و این بار، به ازای هر پیمانه برنج دو پیمانه آب به قابلمه اضافه شود و برنج با حرارت کم دم کشیده شود.

ربیعی خاطرنشان کرد: در روش آبکش کردن معمولی مقدار زیادی از ویتامین‌های گروه Bاز بین می‌رود. در روش کته کردن معمولی نیز، آرسنیک برنج خارج نمی‌شود.

به گفته وی، مزیت روش پخت پیشنهادی این است که ضمن حفظ ویتامین‌های محلول در آب برنج، ۷۰ درصد آرسنیک از برنج خارج می‌شود. این روش به‌ویژه برای نوزادان و کودکان که بیشتر در معرض خطرات ناشی از آلودگی با آرسنیک قرار دارند توصیه می‌شود.

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: انرژی برنج تغذیه خاک کودکان ویتامین های گروه حفظ ویتامین علوم تغذیه برنج آبکش برنج کته پخت برنج روش پخت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۱۸۰۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آب چاه بخوریم یا آب معدنی؟ / ضدعفونی آب لوله کشی با اشعه ماورای بنفش

نظارت ها رضایت بخش نیست

جلیل میرمحمدی می افزاید: در حوزه نظارت بر تولید و عرضه آب معدنی های موجود در بازار، متأسفانه نظارت های سازمان غذا و دارو، وزارت بهداشت و سازمان صنعت، معدن و تجارت رضایت بخش نیست.

جلیل میر محمدی،عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی

وی تصریح می کند: درصد قابل توجهی از آب های به اصطلاح معدنی که در اختیار مردم قرار دارد آب معدنی نیست بلکه آب لوله کشی شهر است که آن را با اشعه ماورای بنفش ضدعفونی می کنند و با تفاوت قیمت چند ده برابری نسبت به آب شهری به فروش می رسانند.

چرا آب معدنی؟

این عضو کمیسیون بهداشت مجلس ادامه می دهد: بسیاری از املاح مورد نیاز بدن در آب شهری نیز وجود دارد اما پایین آمدن کیفیت آب شهری و افزایش شدت سختی آب، سبب شده مردم به مصرف آب معدنی گرایش پیدا کنند.

وی بیان می کند: آب معدنی ها در بطری هایی ذخیره می شود که در شرایط غیراستاندارد و به ویژه در برابر نور خورشید، در معرض فعل و انفعالات شیمیایی قرار می گیرند و برخی مواد مضر برای بدن در آب آزاد می شود.

چه باید کرد؟

میرمحمدی می گوید: باید نظارت ها توسط سازمان های ذی ربط، پر رنگ تر باشد تا اگر احتمالا آب معدنی واقعی نیست، تنها به خاطر یک برچسب و اسم و برند، به وسیله سودجویان به خورد مردم داده نشود.

وی با تأکید بر لزوم نظارت مستمر بر کیفیت آب معدنی ادامه می دهد: از نکات مهم در حوزه نظارتی، نگهداری آب معدنی در مکان های بهداشتی و استاندارد است. همچنین سازمان های ناظر باید عدم صدور مجوز برای استفاده مجدد از بطری های یکبار مصرف که با شست و شو، دوباره وارد چرخه تولید شود را جدی بگیرند چراکه در غیر این صورت بطری آب معدنی بار میکروبی بالایی خواهد داشت و می تواند برای سلامت مردم بسیار مشکل آفرین باشد.

این عضو کمیسیون بهداشت مجلس می افزاید: نظارت مداوم بر کیفیت آب به لحاظ بار میکروبی، املاح سنگین و موارد مختلف آزمایشگاهی، در محل تولید و عرضه نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.

مدیرکل پیشین دفتر سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اذعان می دارد: بسیاری از مردم به لحاظ معیشتی، دسترسی به آب معدنی ندارند. بنابراین آب لوله کشی مورد نیاز آنان از نظر فلزات سنگین، املاح، نیترات ها باید به طور جامع بررسی شود تا کاملا بهداشتی باشد.

وی تصریح می کند: بخش قابل توجهی از آب مصرفی مردم به غیر از سختی آب، مشکل خاصی ندارد و قابل شرب است به طوری که گاهی از آب های معدنی هم بی ضررتر است.

این عضو کمیسیون بهداشت مجلس درباره توصیه برخی کارشناسان به مصرف آب چاه به جای آب معدنی می گوید: چنانچه آب چاه تصفیه و ضدعفونی نشده باشد بار میکروبی بالایی خواهد داشت که برای بدن مضر است.

وی می افزاید: خوشبختانه بیش از ۹۵درصد مردم جامعه به آب شرب بهداشتی دسترسی دارند بنابراین توصیه به مصرف آب چاه در چنین شرایطی منطقی نیست و می تواند سبب بروز مشکلاتی برای سلامتی مردم شود.

عفت زارع